Er wordt zoveel over liefde geschreven, vooral over dat wat ‘onvoorwaardelijke liefde’ wordt genoemd. Maar wat is dat nou eigenlijk? En waarom is dat zo moeilijk in de praktijk? Is onvoorwaardelijke liefde een gegeven dat zich laat definiëren? En bestaan er verschillende varianten van? Heeft liefde vele gezichten? Wanneer zet je de eerste stap? Hoe kun je echt onvoorwaardelijk liefhebben?
Zelf heb ik ontelbare keren de liefde verklaard door tegen mezelf te zeggen: “Jane, ik hou onvoorwaardelijk van jou”.
Prachtige woorden, maar…. voelde ik elk woord wel in mijn lijf als ik het uitsprak? Of bleven het slechts woorden? Wat zat er in de weg? Ik heb veel geoefend om deze liefdesverklaringen daadwerkelijk te geloven en te voelen in elke cel van mijn lijf, mijn hart en ziel.
“In het gezin zie je pas hoe verlicht je bent”
Boeddha
De geboorte van mijn kinderen
Twee herkenbare momenten van onvoorwaardelijke liefde heb ik gevoeld bij de geboorte van mijn kinderen. Mijn hart vloeide over van de diepste liefde zoals ik die nooit eerder had gevoeld voor een mens. Die liefde veranderde in de loop der jaren. Het kende vele momenten van voorwaardelijkheid en teleurstellingen.
Een verandering die helaas niet te vermijden was om uiteindelijk terug te kunnen keren naar die oorspronkelijke staat van onvoorwaardelijk liefde. Pijnlijk maar waar.
Mijn persoonlijke verhaal
Het moederschap kenmerkte zich door vele mooie momenten, maar vooral door momenten van onzekerheden. Ik zat zelf vol problemen toen ik moeder werd. Ik was onzeker, had een laag zelfbeeld en ik hield niet van mezelf. Ik liep rond met een diepe zelfhaat. Ik was er vooral op uit om liefde te krijgen van anderen door te pleasen. Ik was bang om te zeggen wat ik werkelijk dacht. Diep in mij heerste een diepe onmacht en boosheid.
Ik ervoer het leven als onplezierig, vol strijd en onveilig. Ik voelde mij een eenling; niet begrepen en geaccepteerd door anderen. Ik was ervan overtuigd dat ik liefde en erkenning nodig had van anderen om mij gelukkig te voelen. Dankzij de ander was ik iemand.
Hoe mijn onvoorwaardelijke liefde voorwaardelijk en veeleisend werd
Mijn rugzak was al aardig vol toen ik voor het eerst een relatie kreeg. Het werd na elke relatie nog zwaarder en voller. Mijn behoefte aan erkenning, liefde en aandacht schiepen metershoge verwachtingen waar niemand aan kon voldoen. In deze onvervulde leegte, waar het innerlijk kind veel pijn leed, werd ik moeder.
Toen ontstond de behoefte om erkend en gewaardeerd te worden als een goede moeder. Weer kwam daar die inmiddels groter geworden behoefte aan erkenning en liefde. Het was nu aan mijn kinderen om deze leegte te helpen vervullen.
Ik werd nog meer bevestigd in mijn overtuiging dat ik persoonlijk faalde als moeder als mijn kinderen een grote mond tegen mij opzetten. Of als ze tegen mij zeiden dat ik ze niet begreep. Een grote mond opzetten wordt in de cultuur waar ik vandaan kom gezien als gebrek aan respect. “Zie je nou wel, weer een bewijs dat ik niet deugde”, dacht ik dan.
Ik was een ouder die haar onzekerheden compenseerde met autoritair zijn. Daarnaast vond ik dat ik recht had op erkenning door mijn kinderen. Ik had ze op de wereld gezet, dus was het heel logisch voor mij dat ik recht had op hun erkenning en dankbaarheid. Als ik die erkenning niet kreeg, leed ik diepe pijnen.
Mijn liefde voor mijn kinderen was absoluut diep, maar zo doordrenkt met mijn eigen jeugdbagage, dat het vervuilde. Onvoorwaardelijke liefde was daardoor jarenlang ver te zoeken.
Mijn grootste drijfveer
Ik werd mij steeds meer bewust van de grote impact van mijn gebrek aan eigenliefde en –waarde. Mijn kinderen leden hieronder zonder dat ze zich ervan bewust waren. Ik begon te beseffen dat mijn kinderen mijn diepste kindpijnen naar de oppervlakte brachten. Ik zag dit als een grote kans om te helen om niet alleen mezelf maar vooral hen een ander leven te geven. Ik wist dat ik een voorbeeld voor ze moest durven zijn. Ik wilde hen een ander leven geven dan ik had gehad. Dit levensdoel heeft mij enorm geholpen om door te zetten op het pad naar onvoorwaardelijke liefde.
Ik besef dat ik eruit ben gekomen omdat ik onder deze laag van voorwaardelijke liefde, nog steeds die diepe laag van onvoorwaardelijke liefde voelde, die begon op het moment dat ik wist dat ik zwanger was.
Mijn reis
Ik begon mijn zoektocht naar onvoorwaardelijke liefde door alles wat ik tegenkwam aan informatie over liefde, tot mij te nemen. Ik las spirituele teksten, mediteerde en dacht elke dag over mezelf na. Als ik in bed lag, evalueerde ik mijn handelen. Ik zorgde ervoor dat ik situaties anders aanpakte. Ik verdiepte mij in de leer van Boeddha, en vele anderen, over de kracht van de gedachte. Ik ontdekte mijn missie en drijfveer om seksuele kracht op aarde te helen en het zelf te belichamen door het verschil tussen lust en liefde te leven.
Ik leerde dat verliefd zijn op een ander, verliefd zijn op mezelf betekende en dat het verlangen naar de ander het verlangen naar mezelf was. Om de man/vrouw in Mij te verenigen..
Ik werd vrouwelijker en zachter in plaats van hard en mannelijk te blijven. Ik leerde dat in mij verschillende soorten krachten aanwezig waren: de kracht van de moeder, de vader, de wijze vrouw, de zus, de broer etc. Ik leerde dat de aarde staat voor Onvoorwaardelijke liefde en dat alle mensen hier naartoe zijn gekomen om dit te leren. Ons aller doel is hetzelfde. Echter verschilt ieders pad er naartoe en kent elke ontwikkeling een eigen gradatie.
Onvoorwaardelijke liefde is het ultieme doel voor de mens op aarde. Ik zei daarom heel stoer tegen mijn gidsen: “Breng mij tot onvoorwaardelijke liefde, laat mij dat belichamen.” Niet beseffend wat er allemaal op mij af zou komen aan ervaringen en levenslessen. Deze brachten mij uiteindelijk tot de onvoorwaardelijke liefde voor mezelf en anderen. Met een diepe buiging en een glimlach omarm ik nu elk aspect van mijn reis.
“Hoe meer men in staat is om van zichzelf te houden en het eigen innerlijke kind volledig te accepteren, des te meer men in staat is om de eigen kinderen onvoorwaardelijk te accepteren en ze te laten zijn wie ze werkelijk zijn.”
Maria, Jezus, Maria Magdalena,
Openbaring 24-deel 1, Follow your heart
Onvoorwaardelijke liefde in de praktijk
Ik kreeg vaak oordelen naar mijn hoofd geslingerd: je bent dominant, te mondig, te krachtig, dik, klein, je borsten zijn te groot voor je leeftijd etc. Ik leerde deze elementen in mezelf te accepteren door het besef dat juist het accepteren van dat wat ik niet leuk vond aan mezelf, ervoor zorgde dat ik mezelf onvoorwaardelijk lief had. Ik heelde mezelf in stappen van mijn diep gewortelde afwijzingspijn. Ik moest wel. Want blijven hangen in mijn kindpijnen zorgden ervoor dat ik kind werd en mijn kinderen de rol van de verzorgende ouders op zich namen.
Elke winst die ik behaalde in mijn eigen groei, paste ik meteen toe in mijn relatie met mijn zonen. Ik begreep dat iedere zucht naar erkenning door hen slechts een schreeuw van mijn eigen ziel en innerlijk kind was om gehoord te worden door MIJ. Iedere afwijzingspijn was een kreet van mijn innerlijk kind dat geaccepteerd en gekoesterd wilde worden door Mij. Door beter naar mijn innerlijk kind te luisteren, kon ik steeds beter luisteren naar mijn eigen kinderen.
Ik leerde om daadwerkelijk oog te hebben voor hun pijn door de scheiding.
Ik leerde om daadwerkelijk oog te hebben voor hun pijn door de scheiding. Ik kon hen uitnodigen om boos te worden op mij omdat ze het recht daartoe hadden. Ik moest leren om mijn eigen pijn opzij te zetten en er te zijn voor hen.
Ik leerde te geloven en te vertrouwen in hun kracht als ze iets ondernamen waar ik het niet mee eens was. Ondanks dat ik soms nerveus werd in tijden van examens, wist ik op een gegeven moment de druk die ik op hen legde om te studeren, los te laten. Ik voelde dat die druk weg moest omdat zij dan zelf konden bepalen wat zij, ook in cijfers, waard waren. Ze waren immers, net als ik, bezig om hun eigenwaarde te ontdekken en te ontwikkelen.
Ik kon met hen praten over de gevolgen van hun acties en de keuze dan bij hen laten. Ik heb moeten leren om niet meteen klaar te staan met mijn oordeel, afkeuring en ongevraagd advies.
De leiding over mijn leven
Ondanks dat het soms nog steeds lastig is, weet ik dat ze mijn adviezen niet hoeven te volgen omdat ze hun eigen levenspad bewandelen en hun eigen fouten mogen maken. Ik weet nu dat ze niet op aarde zijn gekomen om mij en mijn wensen te vervullen, maar om zichzelf te vervullen. En dat het slechts mijn taak is, als ze mij nodig hebben, er onvoorwaardelijk voor hen te zijn. Ook door duidelijke grenzen aan te geven. Dit is ook een vorm van onvoorwaardelijke liefde.
Het was een moeilijk en pittig proces om mijn eigen innerlijk kind te helen van jeugdbagage en tegelijkertijd een liefhebbende moeder te zijn voor mijn zonen. Maar de diepe herinnering aan hoe onvoorwaardelijke liefde echt voelde, bracht mij tot realisatie ervan. Voorwaardelijke liefde maakte mij tot slachtoffer van het leven. Onvoorwaardelijke liefde gaf mij de leiding over mijn leven terug.
Wat onvoorwaardelijke liefde eigenlijk is
In wezen is onvoorwaardelijk leren liefhebben het innerlijk vrij worden doordat de zoektocht naar liefde, erkenning, acceptatie niet meer buiten mij plaatsvindt, maar inmij. Deze zoektocht begon buiten mij vanaf het moment van geboorte en ik te maken kreeg met familie en mijn omgeving. Het eindigde in mij doordat ik de soorten krachten in mezelf leerde kennen en inzetten. Ik vond de liefhebbende moeder, vader, wijze vrouw, broer, zus, geliefde, man, vrouw in mezelf terug en schakelde ze allemaal in om te zorgen voor mijn innerlijke kind én voor elkaar. Want de onzekere moeder heeft wel eens wijze raad nodig van de wijze vrouw in mij. Alle wijsheid en kracht zitten immers al in Mij. Het is een kwestie van op het juiste moment de juiste knop indrukken om de kracht in werking te zetten.
De cirkel is rond. Er is Eenheid. Er is innerlijke vrijheid. En helderheid in de moeder-kindrelatie.
6 Praktische tips om deze reis voor jou makkelijker te maken
Benodigdheden: schrift en pen.
- Bouw elke dag (of elke week ) een stiltemoment in om te kijken naar je positie en acties binnen relaties.
- Stel jezelf de vraag: wat houdt mijn actie in? Waar ben ik naar op zoek? Wat is mijn behoefte?
- Kijk dan naar de positie van waaruit je deze actie ondernam. Ben je op zoek naar erkenning, liefde, aandacht, moet de ander je gelukkig maken? Zo ja, dan handel je vanuit je kindpositie. En is je innerlijk kind op zoek naar jou.
- Geef je innerlijk kind dat wat het op dat moment tekort komt door je hand op je buik en je hart te leggen en ertegen te praten alsof je tegen een baby praat. Troost het als het verdrietig is en vertel het dat je er bent voor haar/hem.
- Doe dit net zo lang totdat je je goed gevuld voelt met liefde en kracht. En je bewust vanuit een volwassen positie kunt handelen en daarmee sterker en onafhankelijker in de relatie kunt staan.
- Schrijf je emoties, bevindingen, ervaringen en vorderingen op. Zo krijg je een goed beeld van je groei. In moeilijke momenten kun je er weer kracht uit halen.
